در مقاله پيشين در مورد علل ناپايداري روابط و عشق صحبت کرديم، حال مي خواهيم آسيب هاي بعد از روابط عاطفي را شناسايي کنيم و اينکه چه عواملي مي تواند اثر اين آسيب را به حداقل رساند.
انسان موجودي است که همواره در حال تغير و تحول است و اين تغير و تحول را نيز مي توان در رابطه عاطفي هم مشاهده کرد . گاه ممکن است اين تغييرات اثر مثبت و گاه اثر منفي بر رابطه فرد بگذارد.
يکي از نيازهاي اساسي انسان ها نياز به دوست داشته شدن و دوست داشتن است، اگر نتوانيم کسي را دوست بداريم و به وي عشق بورزيم، از سلامت روان فاصله خواهيم گرفت.
اهميت اين نياز به اين دليل است که، فرد تامين کننده اين نياز مي تواند در ما تاثير مثبت فراواني بگذارد. بنابراين در هر نوع رابطه عاطفي که قرار بگيريم، به درجاتي، وابستگي هاي عاطفي و رواني را تجربه خواهيم کرد، البته ميزان وابستگي در کساني که خلائهاي عاطفي و رواني را از گذشته داشته باشند عميق تر و سريع تر خواهد بود.
در هر رابطه اي، هر قدر مهم، خوب و پايدار، گاهي مشکلاتي پيش مي آيد که هر دو طرف يا يکي از طرفين نمي توانند مانند قبل در رابطه بمانند و شايد بخواهند رابطه را به اتمام برسانند.
حال اگر دو طرف نتوانند خود را با اين بحران وفق دهند، ممکن است نتوانند رابطه خود را تمام کنند، اين که چگونه بايد به رابطه پايان داد و بعد از اين پايان و جدايي چگونه به زندگي عادي برگشت، نيازمند دانش و مهارت در زمينه روانشناسي رابطه و روانشناسي عشق است و مي توان با يک ديد واقع بينانه و بدون آسيب رواني زياد زندگي جديدي را آغاز کرد.
نکته مهمي که بايد در اينجا به اين اشاره کنيم، اين است که، اکثر ما روش درست قطع کردن رابطه را بلد نيستيم، به همين خاطر نمي توانيم ناراحتي از قطع رابطه را به حداقل برسانيم و با رفتارهاي اشتباه اوضاع را بر فرد مقابل نيز سخت مي کنيم.
برخورد عاقلانه و اخلاقي با کسي که زماني نگرانمان بوده و دوستمان داشته است، شجاعت مي خواهد اما شجاعت همه ماجرا نيست، ما بايد بتوانيم براي خودمان احترام قائل باشيم و کاري کنيم که دو طرف بعد از اين شکست، بتوانند دوباره به زندگي برگردند.
درباره این سایت