رابطه خود را پايدار نگاه داريم

گاهى اوقات فقط يك مكث
يك لحظه سكوت
يك لحظه فكر كردن

مى تواند يك رابطه را نجات دهد و شما را با شريكتان هم قدم كند.
هميشه قبل از انجام يك رفتار (از رفتار ظاهرى گرفته تا بيان حرف) اول فكر كنيد بعد آن فكر را تصور كنيد (تصور كنيد بعد از بيان يك جمله طرف مقابلتان چه عكس العملى نشان مى دهد) واگر فرضيه ى گفتن آن حرف در ذهنتان تاييد شد اقدام به بيان آن كنيد.
مطمئن باشيد پس از انجام اين مراحل ضريب خطاى قهر و ناراحتى و رنجش طرف مقابل از شما به پايين ترين حد ممكن مى رسد، “مگر در موارد استثناء”.
اما اگر اين فرضيه در ذهنتان رد شد، يعنى پس از تصور بيان آن جمله عواقب آن به مراتب بدتر از بيان نكردنش باشد، حتى اگر در شرايط بحرانى قرار گرفتيد بايد از بيان آن جمله جلوگيرى كنيد…!

شرايط بحرانى ديگر چيست؟!
شرايط بحرانى درست آن لحظه هايى ست كه در رابطه، شما در حالت شديد خشم قرار گرفتيد، در اين لحظه خشم شما فقط يك حس است كه اين حس مى تواند يا فرونشانده شود يا تبديل به پرخاشگرى شود.
اگر فرضيه بيان جمله براى شما رد شد، اگر تصميم داريد منطقى عمل كنيد حرف خود را بيان نكنيد و خشم خود را فروبنشانيد.

خيلى ساده با تكنيك تنفس 8-4
يعنى حداقل 10 نفس عميق بكشيد كه دم شما 4 ثانيه و بازدم 8 ثانيه طول بكشد
با اين تكنيك خشم شما قبل از رسيدن به مرحله پرخاشگرى (كه يك رفتار است) فرونشانده مى شود و در مواقعى از بسيارى از فجايع جلوگيرى مى شود.
فجايع چيه ديگه؟ بذار خشمم را خالى كنم!
فجايعى كه بصورت يك طيف از بسيار كم تا بسيار زياد ادامه دارد
از اعصاب خوردى و قهرهاى چند ساعته تا چند روزه كه در ادامه ش ادامه پيدا كردن خشم و ظاهر شدن اضطراب و در نهايت رخوتى شبيه به علايم افسردگى ست گرفته، تا فرياد و دعوا و درگيرى و حتى جنون آنى…!(كه اكثراً در قتل هاى غيرعمد مى بينيم!)

به غير از خشم، شرايط بحرانى شامل طيف وسيعى از موقعيت هايى ست كه ما خودمان هم خبر نداريم آن ها شرايط بحرانى رابطه هستند.
مثل شب ها(تقريباً پس از 12 نيمه شب)، كه انسان ها به طور كلى مغزشان از حالت منطقى بودن به بى منطقى (يا احساساتى بودن) در مى آيد.

و به طور خلاصه، شرايط بحرانى، به شرايط مختلفى گفته مى شود اعم از: بيان حرف در موقعيتى كه تصور مى كنيم باعث سربلندى ما در يك جمع مى شود، درحاليكه همه جوانب را نسنجيديم.
زمان هايى كه فكر مى كنيم داناى كل رابطه هستيم!
شرايطى كه طرف مقابل را از خودمان پايين تر مى بينيم.
و حتى گاه با شخصيت منفعل ضربه هايى به خود و رابطه مان وارد مى كنيم كه جبران آن ها دشوار است، مانند: سكوت كردن در زماني که لازم نيست.
سر خم كردن. معذرت خواهى كردن پس از هر جمله حتى اگر نيازى نباشد، و…
زمانى مى توانيم هوشمندانه يك رابطه موثر داشته باشيم كه پيش از بيان يك جمله اول جوانب را بسنجيم، ( محيط، هنجارهاى اجتماعى، موقعيت و جايگاه و شخصيت طرف مقابل، نوع ارتباط، مكان و …) سپس به حرفى كه مى خواهيم بزنيم فكر كنيم، سپس شرايط را پس از بيان حرف تصور كنيم و اگر همه چيز مرتب بود حرف را بيان كنيم.
اين مراحل بنا بر پيچيدگى مغز انسان ها كمتر از 10-15 ثانيه طول مى كشد

مثال بالا مثال بسيار ساده اى از عدم رعايت اين نكات ريز بود.
اگر ذهن خودمان را به اين مراحل عادت دهيم هيچ گاه جلوتر يا عقب تر حركت نخواهيم كرد و هميشه هوشمندانه و بدون روان رنجورى و استرس زندگى خواهيم كرد.