خودآگاهي چيست و چگونه ميتوان به تصور درستي از خود رسيد؟

چرا بايد مهارت خودآگاهي را بياموزيم ؟

انسان در طول زندگي همواره با انتخاب هاي متعددي روبه رو است و اولين گام براي دستيابي به يک انتخاب عاقلانه و صحيح، خودآگاهي است. ما در زندگي انتخاب هاي ساده يا پيچيده‌اي را بر مي‌گزينيم چرا که زندگي بدون انتخاب غير ممکن است. پس زندگي بدون خودآگاهي بي معنا است. گاهاً انسان در مقطعي از زندگي دچار تعارض، اضطراب و ترس هاي مبهمي مي شود که منبعي ناشناخته دارد و همه اين موارد از عدم خودآگاهي نشات مي گيرد.

در دنياي مدرن، فرد با حجم عظيمي از اطلاعات مختلف رو به روست و تنها در صورت شناخت دقيق از شخصيت و علايق خود مي تواند از بين آنها دست به انتخاب بزند. به طور قطعي عدم آگاهي ما را به جهتي مي برد که در تضاد با خودمان است و چه بسا با صرف ساعت ها در اين مسير نادرست، از خود نا اميد و دده مي شويم.

آگاهي اولين گام در ايجاد خودآگاهي است

حتماً پيرامونتان افرادي را ديده ايد که مي گويند، کاش از اول شروع کرده بودم و کاش شغل ديگري را انتخاب مي کردم.

نکته ‌ي مهم اين است که انسان با کسب شناخت دقيق از هويت خود مي تواند انتخاب هايي در راستاي شخصيتش برگزيند. به عبارت ديگر، آگاهي اولين گام در ايجاد خودآگاهي است.

خويشتن پنداري چيست و چگونه مي‌توان به آن رسيد؟

خويشتن پنداري يا Self-Concept زماني شکل مي‌گيرد که فرد به معنايي از  ابعاد فيزيکي، شناختي و اجتماعي نظير نگرش ها، باور ها و عقايدش برسد. خويشتن پنداري يک امر ياد گرفتني است. در اولين ماه هاي زندگي فرد شکل گرفته و به مرور از طريق تعامل با ديگران رشد مي کند. در حقيقت خويشتن پنداري، يک محصول اجتماعي است که بنيان آن را تجربه شکل مي دهد.

اين مسئله به مرور زمان در شخصيت فرد ثابت مي شود و ديگر نمي‌توان آن را تغيير داد. اگر خويشتن پنداري فردي در مقابل تغييرات به سرعت دگرگون شود، در آن صورت شخصيت وي از ثبات لازم برخوردار نيست.

بديهي است هر فردي که نسبت به پيروزي هاي خود احساس خوبي دارد، به شکل گيري خويشتن پنداري مثبت در وي کمک مي کند. هم چنين ناکامي ها باعث تقويت خويشتن پنداري منفي در فرد مي شود. بايد توجه داشت اگر تصويري که از خودمان داريم مبهم باشد نمي توانيم به قضاوت هايمان اعتماد کنيم.  با اين حال اگر نسبت به قضاوت هايمان ايمان داشته باشيم، به داوري و تصميم گيري هاي ديگران اعتنايي نمي کنيم.